Twee piepende rookmelders
Teun en zijn vrouw Michelle weten nog precies wat er gebeurde die nacht in november. Teun: ‘Ik heb rond 22.45 uur mijn telefoon van de lader gehaald en de tablet, die op de hoek van de bank lag, eraan gekoppeld. Daarna ben ik naar boven en naar bed gegaan. Mijn vrouw lag al te slapen.’ Een klein uurtje later wordt hij wakker van het gepiep van twee verschillende rookmelders. ‘Ik zie rookflarden op de overloop en weet meteen dat er iets goed mis is. Ik stap uit bed en maak Michelle wakker. Doe mijn badjas aan, zet mijn bril op en ga naar beneden terwijl Michelle onze twee dochters van vijf en tien uit bed haalt.’ Michelle pakt hun jongste dochter onder de arm, de oudste loopt voor haar uit. Michelle: ‘Beneden heb ik alle jassen van de kapstok gepakt en buiten op de oprit om de kinderen heen gewikkeld. Daarna heb ik 112 gebeld.’
Door het oog van de naald
Ondertussen opent Teun de deur naar de woonkamer. Dat hij een groot risico neemt beseft hij niet. ‘Ik zag geen hand voor ogen. Op de tast langs de muur kwam ik bij de televisie uit. Ik raakte hem aan en hij was gloeiend heet. Toen besefte ik dat ik in gevaar was.’ Via dezelfde muur kon Teun weer naar de gang en naar buiten. Dit bewijzen de zwarte vegen die zijn handen achter hebben gelaten op de voorheen witte muur. Hij heeft flink wat rook ingeademd. Hij blijft die nacht ter observatie in het ziekenhuis. Teun beseft zich nu hoeveel geluk ze hebben gehad: ‘In de tijd dat we hebben gewacht op de brandweer heeft het trapgat zich volledig gevuld met rook. Waren we niet wakker geworden dan hadden we het niet overleefd.’
Kat beademd
De brandweer, die na tien minuten arriveert, heeft de brand snel onder controle. De brand lijkt bij de bank te zijn ontstaan. De kat die in de woonkamer in haar mandje lag moest door de brandweerlieden worden gereanimeerd. ‘Ze is mauwend de dierenambulance in gegaan’, vertelt Michelle. ‘Een paar dagen later hebben we haar weer opgehaald, grijs van het roet. Ze was helemaal bang en van slag. Ze was ook al vijftien. Drie maanden na de brand hebben we haar helaas moeten laten inslapen.’
Onderdak in dezelfde straat
Stichting Salvage, die de eerste hulp na brand verleent, was al snel aanwezig. De inboedel werd total loss verklaard. De rookschade is enorm. Michelle: ‘Die roet is zo vies! Zo zwart en vet, je kunt het nauwelijks schoonmaken.’ Dochter Eline is al haar poppen kwijtgeraakt en erg verdrietig daarover. ‘Ze had net een verjaardagsfeestje gehad en haar cadeautjes stonden op de kast. Ze heeft er niet eens mee kunnen spelen’, vertelt Michelle.
Met vervangende woonruimte had het gezin geluk. Ze mochten tijdelijk gebruikmaken van een huis dat te koop stond in dezelfde straat. Hier hebben ze vier maanden gewoond terwijl hun eigen huis van binnen helemaal opnieuw opgebouwd werd. ‘Ons huis ziet er grotendeels weer hetzelfde uit als voor de brand, alleen is alles nieuw.’
Veel impact
De brand heeft flinke impact op het hele gezin. Het is zeer waarschijnlijk begonnen bij de tablet die aan de lader op de bank lag. Michelle: ‘Het is domme pech geweest. Ik zei altijd tegen de meiden dat ze de tablets in de kast moeten leggen als we weggaan en pas mogen opladen als we weer thuis zijn. Maar dat je op een avond naar bed gaat en door een simpel apparaat bijna niet meer wakker wordt, dat bedenk je niet van tevoren.’
Beide dochters gaan er anders mee om. De oudste krijgt hulp om het te verwerken. ‘Drie weken na de brand ging het brandalarm op school waar ook brandweer en politie bij kwamen. Daar schrikt ze enorm van. En wanneer onze jongste dochter met de autootjes speelt roept ze taatuutaatuu, alles staat in brand!’
Omgaan met risico’s
Ondanks alles trekt het gezin met veel vertrouwen opnieuw in het huis. Michelle: ‘Ik heb nog geen nacht wakker gelegen, alleen wat onrustig geslapen vanwege alle zaken die je moet regelen.’ Teun: ‘Je bent nauwelijks bijgekomen van de brand en je moet al gaan nadenken over de keuken, de vloer en alle andere dingen die vervangen moeten worden. Want daar zit een levertijd op.’
Op de vraag wat ze nu anders doen dan voor de brand antwoordden ze: ‘We laden niet meer op in de nacht en leggen de spullen op een stenen ondergrond. En we gaan extra gekoppelde rookmelders plaatsen, niet alleen in de vluchtroute maar in alle kamers van het huis. Op die manier worden we op tijd gewekt wanneer het nodig is.’ Ook de buren zijn nu alerter en nemen maatregelen in hun eigen huis. ‘De rookmelders worden uit de la gehaald en opgehangen. Het heeft echt een schokeffect gehad.’
